گرامر before و after در زبان انگلیسی: کاربردها + مثالهای متعدد

در ادامه سری مقاله های آموزش گام به گام گرامر زبان انگلیسی، به معرفی گرامر و کاربردهای معنایی before و after در زبان انگلیسی می پردازیم.

نقش های دستور زبانی و مفهومی before و after در انگلیسی

از نظر دستور زبانی هر دو before و after می توانند هم در نقش حرف اضافه،  هم در نقش کلمه ربطی و هم قید در جمله های انگلیسی ظاهر شوند.

در نقش حرف اضافه:

Help me doing the laundry before going out.

After saying sorry, she left without another word.

در نقش کلمه ربطی:

Before you say anything, let me explain what happened.

After we got into an argument two years ago, we stopped talking to each other.

در نقش قید (در چنین حالتی معمولا در انتهای یک جمله یا جمله واره ظاهر می شود):

She stopped crying after he was her dad was back home.

I’ve never met John in person before.

در هر دو صورت معنای آن ها واحد است:

• Before به معنای “قبل” یا “قبل از اینکه” به این اشاره می کند که رخداد پیش از حادثه دیگری چه بوده است.
• After به معنای “بعد” یا “بعد از اینکه” به این اشاره می کند که رخدادی بعد از حادثه معین دیگری اتفاق افتاده است.

استفاده از before در زمان های مختلف

Before در زمان حال: عادتی در زندگی روزمره همواره پیش از چیزی دیگر رخ می دهد.

I always drink a cup of coffee before I start working.

(همیشه قبل از اینکه شروع به کار کنم یک فنجان قهوه می خورم.)

Before در زمان آینده: مشخص می کند که ترتیب وقوع دو رخداد در آینده چیست. یکی از آن ها زودتر رخ می دهد. همین طوری که می بینید در چنین حالتی همیشه فعلی که در جمله واره بعد از before قرار می گیرد باید حال ساده باشد.

Before I decide what I want to do, I’ll ask my parents for advice.

(قبل از اینکه تصمیم بگیرم باید چه کار کنم، با پدر و مادرم مشورت می کنم.)

Before در زمان گذشته: مشخص می کند که ترتیب وقوع دو رخداد در گذشته چه بوده است و کدام یک قبل از دیگری اتفاق افتاده است.

Before I blocked her, I told her that she was the worst friend I’d ever had.

(قبل از اینکه بلاکش کنم بهش گفتم که بدترین دوستی است که داشته ام.)

استفاده از after در زمان های مختلف

After در زمان حال: مشخص می کند که در زندگی روزمره چه چیزی بعد از چیز دیگری رخ می دهد.

After I wake up in the morning, the first thing I do is making myself a mug of coffee.

(بعد از اینکه از خواب بیدار می شوم اولین کاری که می کنم درست کردن یک ماگ قهوه برای خودم است.)

After در زمان آینده: مشخص می کند که ترتیب وقوع دو حادثه در آینده چه طور خواهد بود. در اینجا نیز فعل بعد از after باید زمان حال ساده باشد.

After I get home, I’ll tell him about what happened.

(بعد از اینکه برسم خانه، به او می گویم که چه اتفاقی افتاد.)

After در زمان گذشته: مشخص می کند که ترتیب وقوع دو حادثه در گذشته چه طور بوده است.

After they watched a movie together, they went out for a walk.

(بعد از اینکه با هم یک فیلم تماشا کردند، برای قدم زدن بیرون رفتند.)

نکته مهم استفاده فعل بعد از before و after

توجه داشته باشید که فعلی که بعد از این دو کلمه قرار می گیرد ممکن است فعلی ing دار  و بدون فاعل باشد یا اینکه فعلی صرف شده و دارای فاعل باشد.

برای درک بهتر به مثال های زیر توجه کنید:

After seeing how lonely she was, I knew that I need to help her.

(بعد از دیدن اینکه چه قدر تنهاست، می دانستم که باید به او کمک کنم.)

After I saw how lonely she was, I knew I needed to help her.

(بعد از اینکه دیدم چه قدر تنهاست، می دانستم که باید به او کمک کنم.)