مکالمه اورژانس در زبان انگلیسی: ✅ نکته های مهم

در ادامه سری مقاله های آموزش گام به گام زبان انگلیسی با مطلب جدیدی برای صحبت درباره نکته هایی که هنگام تماس گرفتن با اورژانس در انگلیسی باید در نظر داشته باشید تا در موقعیت ضروری بتوانید شرایط ناگوار را کنترل کنید، در خدمت شما هستیم. مکالمه اورژانس در زبان انگلیسی

اورژانس چیست؟

در بسیاری از کشورها شماره 911 برای تماس های اضطراری افرادی است که در شرایط پیچیده ای قرار گرفته اند که خود قادر به حل کردن آن ها نیستند. ممکن است که فردی در شرایط بحرانی جسمانی باشد یا اینکه فردی به خاطر وجود تهدیدی احساس خطر می کند. با تماس با این شماره یا سایر شماره های مشابه می توان سریع السیر درخواست دریافت کمک کرد.

نام های مختلف اپراتورهای اورژانس در انگلیسی

به فردی که به تماس شخص نیازمند کمک تماس می دهد سه عنوان تعلق می گیرد. رایج ترین آن های operator است. با توجه به اینکه این فرد به تماس های تلفنی پاسخ می دهد از عنوان responder نیز برای او استفاده می شود. در نهایت با توجه به اینکه وظیفه مهم آن ها ارسال کمک به شخص نیازمند است به او dispatcher هم گفته می شود.

آموزش مرحله به مرحله مکالمه اورژانس در انگلیسی

زمانی که فرد به تماس شخص نیازمند پاسخ می دهد فورا درباره اینکه موقعیت اضطراری که شخص در آن قرار گرفته سوال می پرسد:

• What’s your emergency?
• What service do you need? Ambulance, police or fire brigade?
• What emergency are you reporting?

پس از بیان این سوالات فرد باید مشکل خود را بیان کند. مثال های این مشکلات بی شمار هستند و قاعدتا نمی توان همه آن را در یک مقاله جای داد. هر کسی شرایط مخصوص به خود را دارد. با این وجود به جمله های زیر توجه داشته باشید که ایده ای کلی از اینکه چه طور باید مشکل را عنوان کرد داشته باشید.

My aunt tripped and hit her head on the corner of the head. She’s not moving.

(خاله م لیز خورد و سرش خورد گوشه میز. الان حرکت نمی کنه.)

My uncle has choked on his food and isn’t breathing.

(عموم غذا پرید گلوش و الان نفس نمی کشه.)

Someone’s trying to break into our house.

(یکی داره سعی می کنه به زور وارد خونمون بشه.)

Our neighbor’s house is on fire.

(خونه همسایه مون آتیش گرفته.)

There has been a car accident on Main Street.

(توی خیابون اصلی یه تصادف رانندگی رخ داده.)

در مرحله بعد اپراتور از شخص درخواست می کند که محل دقیق حادثه را اعلام کند. این مرحله بسیار حائز اهمیت است. از این نظر که در صورت اعلام دقیق آدرس اپراتور می تواند آمبولانس، پلیس یا تیم آتش نشانی را سر مرقع به محل اعزام کند.

• What’s the address?
• What’s your location?
• What’s the address of the emergency?
• Where are you exactly?

پس از اعلام آدرس اپراتور از شخص درخواست خواهد کرد که همچنان پشت گوشی باقی بماند. این برای پرسیدن سوالات بیشتر درباره حادثه مورد نظر است. به عنوان مثال درباره سن و جنسیت فرد آسیب دیده سوالاتی می پرسد یا اینکه خواهان جزئیات بیشتری درباره حادثه خواهد شد. گاهی اوقات فرد صرفا شاهد حادثه بوده و ممکن است که با فرد آسیب دیده آشنایی نداشته باشد که در چنین شرایطی باید این موضوع را عنوان کرد.

Is the patient male or female?

(بیمار مرده یا زن؟)

How old is he/she?

(چند سالشه؟)

Is he/she conscious?

(به هوشه؟)

Is she/he awake?

(بیداره؟)

Is he/she breathing?

(نفس می کشه؟)

Does she/he appear to be breathing?

(به نظر نفس می کشه؟)

Is he/she fully alert?

(کاملا هوشیاره؟)

مکالمه نمونه اورژانس در انگلیسی

به مکالمه زیر توجه کنید:

Operator: 911, what’s your emergency?

Caller: I had something I’m allergic to. I can’t breathe properly and there’s no one around to help me.

Operator: What’s your address?

Caller: It’s 5464 Main St., across from Joshua Park.

Operator: Can you repeat that for verification please?

Caller: 5465 Main St.

Operator: Okay. I’m dispatching an ambulance now. But please stay on the line and remain calm.

Caller: Sure.

Operator: Help is on the way. Now don’t hang up. Stay with me while I ask you a few questions. What’s your name?

Caller: Rose Emerald.

Operator: What are you allergic to, Rose?

Caller: Peanut butter. I unknowingly had a cookie with peanut butter.

Operator: Do you also feel light-headed, Rose?

Caller: Yeah, I’m a bit dizzy.