گرامر dangling prepositions: پایان دادن جملات انگلیسی با حرف اضافه، درست یا اشتباه؟

این سوال بی انتها که آیا می توان جملات انگلیسی را با حرف اضافه پایان داد یا خیر یکی از مسائل چالش برانگیز حتی در میان خود انگلیسی زبان هاست. حتی خود آن ها نیز درباره جواب صحیح اتفاق نظر ندارند. با این حال مرزی بین اینکه چه زمانی می تواند سراغ چنین ساختاری رفت و چه زمانی نمی توان، ایجاد شده است که در ادامه به آن می پردازیم.

قوانین رسمی استفاده از حرف اضافه در زبان انگلیسی

قواعد گرامری به شدت استفاده از چنین ساختارهای را منع می کند. به عنوان مثال چیزی مانند جمله های مطالق این قواعد چندان مطلوب نیستند.

You’re the person I’d like to talk to.

That’s the movie I was talking about.

She’s the girl I’d like to live with.

ولی چنین جمله ای را بارها می توان در مکالمه های انگلیسی شنید. بنابراین اگر استفاده از آن ها همه گیر است، پس مشکل از کجاست؟

شکل محاوره ای

در حقیقت با اینکه قرار دادن حرف اضافه در آخر جمله های انگلیسی از نظر قواعدی چندان درست نیست، در مکالمه ها روزانه و عادی اشکالی ندارد که به سراغ آن ها رفت. در حقیقت کار درست همین است که در مکالمه های محاوره ای آن ها را در انتهای جمله قرار داد. وگرنه لحن صحبت کردن شما کمی غیرطبیعی به نظر خواهد آمد.

با این وجود باید به هر قیمتی که شده حتما از استفاده از آن ها در نوشته های رسمی دوری کنید. قرار دادن حرف اضافه در آخر جمله ها در هنگام نوشتن چیزی مانند مقاله های آکادمیک نشان از بی توجهی و متنی بی کیفیت دارد. ممکن است این طور به نظر بیاید که شما کار خود را جدی نمی گیرید.

در چنین شرایطی جمله های بالا را می توان به شکل زیر بازنویسی کرد:

You’re the person to whom I’d like to talk.

That’s the movie about which I was talking about.

She’s the girl with whom I’d like to live.