گرامر within در زبان انگلیسی: ✅ 📚 کاربردها + مثال های متعدد

در ادامه سری مقاله های آموزش زبان انگلیسی از پایه، با مطلب جدیدی برای آموزش نحوه استفاده از within در زبان انگلیسی در خدمت شما هستیم.

به عنوان یک حرف اضافه در زبان انگلیسی within برای اشاره به مکان و زمان مورد استفاده قرار می گیرد.

در ادامه این مقاله به ترتیب به هر یک از این کاربردها می پردازیم و با ارائه مثال نشان می دهیم که چگونه می توان از این حرف اضافه در جمله های انگلیسی برای اشاره به مکان و زمان استفاده کرد.

به شما پیشنهاد می دهیم که مقاله دیگری تحت عنوان “گرامر حرف اضافه در زبان انگلیسی” را نیز که پیش از این بر روی سایت قرار گرفته مطالعه کنید.

استفاده از within برای اشاره به مکان

زمانی از within برای اشاره به مکان استفاده می کنیم که بخواهیم بگوییم که فرد یا چیزی در محدوده خاصی قرار می گیرد و فراتر از آن نمی رود. هر چند مکان قطعی برای شی یا فرد مورد نظر در این محدوده در نظر نمی گیرد.

I’m within the parking lot and can’t find my way out.

من در محوطه پارکینگ هستم و نمی توانم راهم به بیرون را پیدا کنم.

If you lost your key within this part of the yard, it shouldn’t be difficult to find it.

اگر کلیدت را در این محوطه از حیاط گم کردی پیدا کردنش نباید سخت باشد.

استفاده از within برای اشاره به زمان

به عنوان حرف اضافه زمان نیز این کلمه عملکرد مشابهی دارد و به این اشاره می کند که چیزی در بازه زمانی خاصی اتفاق خواهد افتاد ولی زمان قطعی برای آن در اختیار نمی دهد. مثلا تصور کنید که شما به رئیستان بگویید که گزارش کارتان را در طول سه روز به او تحویل خواهید داد. در اینجا منظور شما این است که در بازه زمانی الان تا سه روز دیگر در مقطعی نامشخص گزارش آماده خواهد شد. بنابراین با استفاده از within یک محدوده زمانی مشخص در نظر می گیریم بدون اینکه به زمان قطعی رخداد چیزی اشاره کنیم.

I’ll finish the essay within the next few days.

در طول سه روز آینده انشا را تمام خواهم کرد.

این حرف اضافه را با in اشتباه نگیرید!

نکته مهمی که باید در نظر داشته باشید این است که within از نظر معنایی معادل حرف اضافه in  نیست و نمی توان از آن به در یک معنا استفاده کرد.

به مثال های زیر دقت کنید:

I’ll be at home in an hour.

I’ll be at home within an hour.

به نظرتان تفاوت این دو در چیست؟

در جمله اول منظور گوینده آن است که او دقیقا یک ساعت دیگر در خانه خواهد بود. این در حالی است که گوینده جمله دوم زمان قطعی در اختیار نمی دهد و می گوید که او زمانی بین الان تا یک ساعت دیگر در خانه خواهد بود. حالا ممکن است که او دقیقا یکساعت دیگر به خانه برود یا پنج دقیقه دیگر در خانه باشد.