گرامر suppose و supposing در زبان انگلیسی: ✅ راهی برای ارائه پیشنهاد

در ادامه سری مقاله های آموزش زبان انگلیسی از پایه، با مطلب جدیدی برای معرفی کاربردهای گرامری و معنایی suppose و supposing در زبان انگلیسی در خدمت شما هستیم.

نکته مهمی که استفاده از suppose و supposing را در انگلیسی کمی پیچیده می کند آن است که وابسته به اینکه فعل جمله ای که بعد از آن ها می آید چه باشد، معنا و مفهوم کاملا متفاوتی را منتقل می کنند. بنابراین باید هنگام استفاده از آن ها با توجه به معنی مورد نظر از زمان فعلی مناسب استفاده کرد.

این دو کلمه همیشه در اول جمله ها ظاهر می شوند.

به سه مثال زیر دقت کنید:

Supposing you get a pizza on your way home and I stream a movie for us when you get here.

Suppose I stopped studying for the entrance exam. Do you think I’d regret it?

Suppose we’d asked her to come over tonight.

همان طور که می بینید در این جملات از سه نوع فعل استفاده کرده ایم:

زمان حال ساده

زمان گذشته ساده

زمان گذشته کامل

زمان حال ساده: استفاده از زمان حال ساده بعد از suppose و supposing نشانگر پیشنهاد انجام کاری است.

Suppose we go out tonight together.

چه طوره که امشب با هم برویم بیرون.

Supposing I help you with math and you help me with English.

نظرت چیه که من توی ریاضی به تو کمک کنم و تو توی انگلیسی به من.

زمان گذشته ساده: زمانی که بعد از این دو زمان گذشته ساده قرار بگیرد برای تصور کردن یک موقعیت خیالی است. در حقیقت بیان می کنیم که اگر دست به کاری بزنیم چه طور خواهد بود.

Suppose I dropped out of college. I could work instead.

چی می شد از دانشگاه انصراف می دادم. می تونستم به جاش کار کنم.

Supposing you did my homework for me. No one would know.

چی می شد تو تکالیفم رو برام انجام می دادی. هیچ کسی نمی فهمید.

زمان گذشته کامل: زمان تصور موقعیتی خیالی در زمان گذشته بعد از این دو کلمه از زمان گذشته کامل استفاده می شود.

Supposing I’d left for college, I wouldn’t have to deal with you guys anymore.

اگر به خاطر دانشگاه رفته بودم دیگه مجبورم نبودم با شماها سر و کله بزنم. (ولی در اصل برای رفتن به دانشگاه جایی نرفتم و همین جا باقی ماندم.