جملات نسبی در آلمانی :گرامر Relativsätze + ضمایر نسبی: Relativpronomen چیست؟

 

جملات عطفی برای چیست؟

از جملات نسبی برای ارائه اطلاعات بیشتر در مورد یک کلمه یا بخشی از جمله، در جمله استفاده می شود. در ادامه آموزش رایگان زبان آلمانی در این درس به مبحث ضمایر نسبی در آلمانی و جملات نسبی در آلمانی (جملات عطفی در آلمانی)می پردازیم.

Da sitzt eine Frau.

یک زن آنجا نشسته است. (اطلاعات اضافی موجود نیست – هنوز چیزی در مورد این “زن” مشخص نیست)

Da sitzt eine Frau, die Deutsch lernt.

یک زن آنجا نشسته است که در حال یادگیری آلمانی است. (“در حال یادگیری آلمانی است” – اطلاعات اضافی. اکنون ما کمی بیشتر در مورد این زن می دانیم)

Da sitzt eine Frau, mit der ich verabredet bin.

یک زن آنجا نشسته است که من با او قرار ملاقات دارم. (“با چه کسی قرار ملاقات دارم” – اطلاعات اضافی)

چگونه می توانید جملات نسبی در آلمانی را تشکیل دهید؟

جملات عطفی از طریق ضمایر نسبی معرفی می شوند. نگران نباشید این فقط سخت به نظر می رسد. ضمیر نسبی چیزی نیست جز یکی از “der، die، das” که قبلاً با آنها آشنا شدیم :

Da sitzt eine Frau, die Deutsch lernt.

یک زن آنجا نشسته است که در حال یادگیری آلمانی است.

Das ist der Mann, der sehr schlau ist.

این مرد بسیار باهوشی است.
یک عبارت نسبی همیشه با کاما از هم جدا می شود.

هنگام تشکیل جملات نسبی در آلمانی به چه نکاتی باید توجه کنید؟

در جملات عطفی ، فعل صرفی در انتهای جمله است. فعل صرف شده ، یعنی مصدر فعل با پسوند شخصی مربوطه.

به طور خلاصه ، در بخش جمله بعد از کاما ، فعل صرف شده در پایان جمله است:

Da steht der Mann, der mit seiner Frau telefoniert.

مردی است که با همسرش تلفنی صحبت می کند. (فعل صرفی “Telefoniert” در جمله نسبی است ، یعنی در جمله بعد از کاما ، در پایان جمله.)

Das ist die Wohnung, in der ich wohne.

این آپارتمانی است که من در آن زندگی می کنم. (فعل مخلوط “Wohnen” در جمله نسبی در پایان جمله است.)

Das ist die Wohnung, in der ich gewohnt habe.

این آپارتمان محل زندگی من است.( فعل ترکیبی است ، زیرا فعل ماضی است. بخش صرف شده ی فعل “habe” در انتهای جمله قرار گرفته است )

صرف ضمایر نسبی در آلمانی

همانطور که گفته شد ، جملات عطفی از طریق ضمایر نسبی معرفی می شوند. خبر خوب این است که آنها مشابه مقالات خاص هستند ، یعنی “der، die، das”:

فقط یک تفاوت بین حروف معین و ضمایر نسبی وجود دارد، در Genetiv و همچنین در Plural در حالت Dativ. در اینجا می توانید نحوه ضمایر نسبی در چهار حالت آلمانی را بخوانید.

 

Plural	Neutral	Feminin	Maskulin
die	das	die	der	Nominativ
die	das	die	den	Akkusativ
denen	dem	der	dem	Dativ
deren	desen	deren	desen	Genitiv

چند مثال:

Bedeutung معنی	Beispiel
این مردی است که فراری دارد.	Das ist der Mann, der einen Ferrari hat.
این مردی است که فراری اش قرمز است.	Das ist der Mann, dessen Ferrari rot ist.
این زنی است که شوهرش بیمار است.	Das ist die Frau, deren Mann krank ist.
بچه ای رو می بینی که موهای بلوند داره؟	Siehst du das Kind, das blonde Haare hat?
این دو زن هستند که شوهرانشان بیمار هستند.	Das sind zwei Frauen, deren Männer krank sind.

Der, dem, dessen؟! چه موقع از کدام یک استفاده کنیم؟

ضمیر نسبی اطلاعات جدیدی را به جمله اضافه می کند ، یادتان هست؟

Das ist der Mann, der sehr schlau ist.

این مرد بسیار باهوش است.(ضمیر نسبی “der” اطلاعات مربوط به “Mann” را اضافه می کند)

جنسیت و تعداد اسامی که ضمیر به آنها اشاره می کند مشخص می کند کدام ضمیر نسبی را انتخاب کنید:

Das ist der Mann, der sehr schlau ist.

“این مرد بسیار باهوشی است.” (“مرد” مذکر ، مفرد است. ضمیر نسبی مفرد مذکر “der” است)

Das ist die Frau, die Deutsch lernt.

“این زنی است که آلمانی یاد می گیرد.” (ضمیر نسبی “die” به چه چیزی اشاره دارد؟ به “die Frau”. زن مؤنث ، مفرد است ، از این رو “die”)

Das ist das Kind , das Deutsch lernt.

“این کودکی است که در حال یادگیری آلمانی است.” (ضمیر نسبی “das” به چه چیزی اشاره دارد؟ به “das Kind”. کودک خنثی، مفرد است ، بنابراین “das”)

عامل سوم بر انتخاب ضمیر نسبی صحیح تأثیر می گذارد ، حالت ضمیر نسبی است. بنابراین باید به این فکر کنید که در کدام حالت (حالات چهارگانه در زبان آلمانی ) ضمیر نسبی در جمله وجود دارد.

در مثالهای بالا ، ضمایر در حالت Nominativ هستند. اما اکنون جملات را طوری تغییر می دهیم که ضمیر در حالت دیگری قرار بگیرد:

Das ist die Frau, mit der ich Deutsch lerne.

“این زنی است که من با او آلمانی یاد می گیرم.” (ضمیر نسبی “der” است ، زیرا بعد از “mit” همیشه dative می آید. “die Frau” در حالت داتیو  “der Frau” است)

Das ist das Kind, mit dem ich Deutsch lernt.

“این کودکی است که من با او آلمانی یاد می گیرم.” (ضمیر نسبی “dem” است ، زیرا بعد از “mit” همیشه حالت dative می آید. “Das Kind” در حالت داتیو “dem Kind” است)

به طور خلاصه ، هنگام انتخاب ضمیر نسبی ، باید سه سوال از خود بپرسید:

1. جنسیت اسمی که ضمیر نسبی به آن اشاره دارد چیست؟ به عبارت دیگر ، آیا این کلمه (اسم) مؤنث ، مذکر یا خنثی است؟
2. آیا این اسم مفرد است یا جمع؟
3. در کدام حالت (حالات چهارگانه آلمانی) ضمیر در جمله نسبی قرار دارد؟

به مثال های زیر توجه کنید ، پاسخ این سه سؤال در داخل پرانتز آمده است:

Da steht der Mann, den ich geküssthabe.

“مردی است که بوسیدم.” (“Den” زیرا: 1. مرد 2. مفرد 3. Akkusativ- “چه کسی را بوسیده ام؟ – Mann)

Da sitzt der Mann, nach dem ich suche.

“مردی که من به دنبالش هستم نشسته است” (“dem” زیرا: 1. مرد 2. مفرد 3. dative ، زیرا بعد از “nach” همیشه dative وجود دارد)

Das ist das Kind, dessen Eltern nett sind.

“این کودکی است که والدینش خوب هستند” (“چه کسی” زیرا: 1. خنثی 2. مفرد 3. Genitiv، والدین کی؟)

Das sind Kinder, deren Eltern nett sind.

“اینها کودکانی هستند که والدین آنها خوب هستند” (“چه کسانی” زیرا: 1. خنثی 2. جمع 3. Genitiv، والدین چه کسانی؟)

یادآوری

اگر یک حرف اضافه (auf, mit, nach و غیره) در مقابل ضمیر نسبی وجود داشته باشد ، آن حرف اضافه تصمیم می گیرد که در کدام حالت ضمیر نسبی استفاده شود. “Das ist die Frau, mit der ich telefoniere.”(این زنی است که من با او صحبت می کنم.)- بعد از “mit” همیشه dative می آید و “die” در حالت داتیو der است)

چگونه می توان جملات نسبی در آلمانی را درج کرد؟

ما از قبل می دانیم که جملات عطفی از طریق ضمایر نسبی “der، die، das” معرفی می شوند. با این حال ، می توان جملات عطفی را با استفاده از کلمات “wo” ، “was” یا “-welch” درج کرد. چه موقع از کدام کلمه مقدماتی برای قرار دادن یک جمله نسبی استفاده می کنید؟

ضمیر نسبی “der، die، das” هنگامی استفاده می شود که فرد بخواهد اطلاعات اضافی را در مورد یک شخص یا یک چیز اضافه کند:

Dort drüben steht die Verkäuferin, die mir heute das Auto gezeigt hat.

“آنجا فروشنده ای است که امروز ماشین را به من نشان داد.”

ضمیر نسبی “welche” بسیار رسمی به نظر می رسد 

Dort drüben steht die Verkäuferin, welche mir heute das Auto gezeigt hat.

“آنجا فروشنده ای است که امروز ماشین را به من نشان داد.”

وقتی می خواهید در مورد یک مکان، بیشتر صحبت کنید ، با کلمه “wo” جملات عطفی را اضافه می کنید:

Das ist der Laden, wo ich jeden Tag einkaufe.

“این مغازه ای است که من هر روز در آن خرید می کنم.”

می توانید “wo” را با “in” جایگزین کنید ، ضمیر نسبی “der، die، das” است:

Das ist der Laden, in dem ich jeden Tag einkaufe.

“این مغازه ای است که من هر روز در آن خرید می کنم.”

مگر اینکه محلی که در جمله عطفی به آن اشاره می کنید اسم خاص باشد:

Ich wohne in Berlin, wo sehr viele Freelancer arbeiten.

من در برلین زندگی می کنم ، جایی که بسیاری از مترجمان آزاد کار می کنند. (برلین اسم خاص است ، بنابراین “wo” بگیرید.)

Ich fahre heute zu Lidl, wo es das Angebot des Jahres gibt.

من امروز به Lidl می روم ، که پیشنهاد سال را دارد. (Lidl اسم خاص است ، بنابراین “wo” بگیرید.)

“Was” هنگامی استفاده می شود که ضمیر نسبی :

• به کلماتی مانند ( alles, nichts, viel, wenig, etwa, allerlei, manches) اشاره می کند (به اصطلاح ضمایر نامعین Indefinitpronomen):

Das ist alles, was ich dir sagen will.

“این تنها چیزی است که من می خواهم به شما بگویم.”

•  به ضمیر صفت تفضیلی (Superlativ با جنسیت خنثی) اشاره می کند: (das Schönste, das Beste و غیره):

Das ist das Schönste, was ist gesehen habe.

“این زیباترین چیزی است که دیده ام.”

Das war das Beste , was ich in meinem Leben gemacht habe.

“این بهترین کاری بود که در عمرم انجام دادم.”